بر خلاف انسان ، قورباغه ها و سایر دوزیستان بدون تنفس ریه. ساختار بی نظیر پوست آنها به آنها امکان می دهد اکسیژن و رطوبت را از محیط دریافت کنند. livescience.com پورتال اطلاعاتی که فهمیدم چگونه قورباغه ها قادر به نفس کشیدن هستند.
چرم قورباغه – ماده پیچیده. این ماده نازک و پوشیده از غده هایی است که برای حفظ رطوبت پوستی مخاط تولید می کنند. علاوه بر این ، به اندازه کافی متخلخل است که مولکول های اکسیژن از طریق آن نفوذ کنند. به عبارت دیگر ، به گونه ای ایجاد شده است که حیوان بتواند هوا و رطوبت را از طریق پوست دریافت کند.
شبکه رگ های خونی کوچک به طور مستقیم در زیر پوست اکسیژن را از هوا و آب اطراف جذب می کند و همچنین به بدن اجازه می دهد تا دی اکسید کربن را در فرایندی که دانشمندان آن را تنفس پوست می نامند ، در معرض دید خود قرار دهد. اگرچه قورباغه ها همچنین می توانند از طریق بافت خفیف و نرم دهان نفس بکشند ، تنفس به آنها امکان می دهد تا در زیر آب زنده بمانند و در برابر زمان خواب زمستانی مقاومت کنند. برای این کار ، حیوانات حتی نیازی به تلاش آگاهانه ندارند: گاز و آب پوست مرطوب خود را ، خواه بخواهند یا نه ، مبادله می کنند.
علاوه بر این ، همه قورباغه ها به پوست بستگی ندارند. Tadpoles وجود ندارد ، بنابراین آنها برای زنده ماندن باید بعد از هوا بیایند. اما آنها برای شکستن تنش سطح آب بسیار کوچک هستند ، بنابراین حباب های هوای خود را ایجاد می کنند.
پوست متخلخل قورباغه نیز به آنها در نوشیدن کمک می کند. آب به منافذ نفوذ می کند ، سپس توسط غشای سلولی جذب می شود ، وارد سلول ها می شود و وارد خون می شود. بسیاری از قورباغه ها حتی یک قطعه چرمی خاص دارند ، برنامه های ویژه ای برای جذب مقادیر زیادی آب دارند.
برخی از قورباغه ها در مناطق خشک می دانند که چگونه آب را در دوره بارانی جذب کنند. آنها رطوبت را جمع می کنند ، در سوراخ های خود حفر می شوند ، سپس خود را با یک لایه اضافی از مخاط می پوشانند – و مایع انباشته شده به اندازه کافی برای گسترش به رسوب بعدی دارند. بعضی اوقات ماهها ، گاهی اوقات کل سال.
اگرچه پوست متخلخل کاملاً مناسب است ، اما نفوذپذیری آن به این معنی است که قورباغه ها و سایر حیوانات دوزیستان در برابر آلودگی محیطی و تغییرات آب و هوایی بسیار آسیب پذیر هستند. مطالعات نشان داده است که نفوذپذیری پوست قورباغه برای حیوانات به دلیل مواد شیمیایی تجاری و دانه های میکرو در معرض خطر است. و به دلیل این واقعیت که آنها نیاز به حفظ پوست مرطوب دارند ، شدت خشکسالی و گرما باعث تخریب زیستگاه قورباغه ، به ویژه در جنگل های باران آمازون در برزیل ، آرژانتین و پاراگوئه می شود.