ستاره شناسان اسپانیایی NGC 6789 را در یک کهکشان کوتوله دوردست کشف کردند. فرآیند تشکیل ستاره با مدل های استاندارد کیهان شناسی مطابقت ندارد.
این مشاهدات با استفاده از تلسکوپ دو متری TTT3 انجام شد و داده های به دست آمده حتی محققان با تجربه را متعجب کرد.
این کهکشان در 12 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد و کاملاً منزوی است – همسایگان بسیار کمی در اطراف آن وجود دارد، هیچ اثری از برخوردهای اخیر یا هجوم گاز از خارج وجود ندارد. در چنین شرایطی، فرآیند تشکیل ستاره بسیار کند پیش می‌رود: طبق محاسبات، ذخایر گاز NGC 6789 تنها برای تشکیل ستاره‌هایی با جرم کلی حدود 200 هزار جرم خورشید کافی است.
اما مشاهدات جدید خلاف این را نشان می دهد. در طول 600 میلیون سال گذشته، NGC 6789 ستارگانی با جرم کلی حدود 100 میلیون خورشید ایجاد کرده است – بیش از 400 برابر حد تئوری. در عین حال، ستاره شناسان هنوز هیچ منبع خارجی گازی که بتواند چنین افزایش فعالیت را توضیح دهد، پیدا نکرده اند.
تنها توضیح ممکنی که توسط دانشمندان در نظر گرفته شده این است که ذخایر گاز داخلی کهکشان با دستورات قدر دست کم گرفته شده است. در صورت تایید، داده‌های NGC 6789 می‌تواند باعث بازنگری ایده‌های مربوط به رشد کهکشان‌های کوچک و جدا شده شود.