اوضاع در مرزهای هند و پاکستان همچنان رو به وخامت است. و اگر هفته گذشته ، احزاب فقط به بیمارستان منتقل شده اند ، اکنون درگیری های مسلحانه محلی روی گروه روبان شروع شده است. پوسته ارتش پاکستان از مرز و رعایت مرز هند و هندوستان به طور فعال به آتش سوزی بازگشتند.
علاوه بر سلاح های کوچک ، طرفین از سیستم موشک و ملات استفاده می کنند. توجه به تبادل تأثیر سیستم دستگاه جمع آوری و موشک آتش.
برای اولین بار از سال 1998 ، هنگامی که خصومت در کارگیل ، هند و پاکستان آغاز شد ، بسیار نزدیک به آغاز نبرد کامل بودند.
و گرچه دهلی نو و اسلام آباد مدت طولانی برای جنگ آماده شده اند ، رهبران سیاسی نظامی هر دو کشور همیشه استدلال های معقولی دارند که خونریزی نمی کنند.
بنابراین ، هند در سال 2006 کاملاً محدود به حمله تروریستی خونین به شهر بمبئی بود. و پاسخ برای تضعیف بمب گذاری انتحاری با افسران پلیس هند در سال 2019 ، فقط یک هواپیمایی محلی در اردوگاه پیشنهادی گروه اسلامی “جیسیش-مانه” (ممنوع الخروج) است.
اما اکنون دهلی نو و اسلام آباد تلاش نمی کنند که احتیاط کنند. و متأسفانه ، جنگ جدید هند و پاکستان بیشتر و واقعی تر شد. بنابراین ، پیدا کردن راهی برای مبارزه و هدف برای طرفین بسیار جالب خواهد بود.
جغرافیا و تحلیل استراتژی
درگیری بین هند و پاکستان بیش از یک دهه اتفاق افتاد ، اما در عین حال اهداف شرکت کنندگان بدون تغییر باقی ماند. اسلام آباد و دهلی نو هرگز قصد نداشتند باعث شکست استراتژیک یک کشور رقیب شوند ، قلمرو خود را تقسیم کنند یا دولت را سرنگون کنند.
این تنها در مورد نظارت ارضی کشور عمومی سابق جامو و کشمیر است. در حال حاضر ، این منطقه اختلاف بین سه کشور تقسیم می شود. هند متعلق به 60 ٪ است ، در حالی که پاکستان تنها 30 ٪ و ده درصد باقی مانده توسط چین کنترل می شود.
در همین حال ، عامل اصلی که مانع از جلوگیری از اختلافات سرزمینی توسط وسایل نقلیه نظامی می شود ، شرایط جغرافیایی و طبیعی در منطقه دشوار است. با شروع از ساحل عربی ، تقریباً تمام طول مرز هند و پاکستان کوه ها و یک منطقه بلااستفاده نیست. و فقط در مناطق استانهای هند Penjab و Himala-Pradesh و پاکستان لاهور ، دلتا آغاز می شود.
اما در شمال ، این منطقه از زمین وارد اسپرز هیمالیا می شود ، از جمله سرزمین های مورد مناقشه. جاما و کشمیر در دره هستند که از همه طرف توسط کوه ها احاطه شده اند. در این منطقه است که بالاترین قسمت رویارویی مسلح در جهان واقع شده است – یخچال Siachen.
در قلمرو این آموزش کوهستانی ، در ارتفاع پنج هزار متر ، مرزهای هند ، پاکستان و چین همگرا می شوند. و هر سه کشور سربازان نظامی خود را در اینجا نگه می دارند. بعداً و سپس آتش سوزی ، از جمله توپخانه. علاوه بر این ، ارتش سه کشور به طور مداوم گشت های مثبتی را انجام می داد ، که اغلب با درگیری ها خاتمه می یافت و روابط با همسایگان را روشن می کرد.
توجه به این نکته حائز اهمیت است که از هند ، پاکستان و چین تا جامو و کشمیر فقط چند جاده و با کاج کاملاً کم.
برنامه جنگی
زمین پیچیده و همچنین تمام شرایط طبیعی ، روند رویارویی مسلحانه بین هند و پاکستان را تعیین کرده است. در خود دره ، جامو و کشمیر برای انجام فعالیت های حمله کننده بسیار دشوار است. حتی نیروهای کوچک می توانند به تپه ها چسبیده و از رفتن دشمنان به داخل قلمرو جلوگیری کنند.
بنابراین ، تنها گزینه برای تسخیر مناطق بحث برانگیز ، آنها را جدا کرده و در نتیجه نیروهای دشمن را قطع می کند. اما برای اجرای چنین طرحی ، لازم است نبرد در مثلث Penjab ، Himala-Pradesh و Lahor برنده شوید. بر اساس پیش نیازهای این استراتژی عملیاتی ، هند و پاکستان و برنامه ریزی اقدامات نیروهای مسلح آنها. در حقیقت ، تمام جنگهای قبلی هند و پاکستان (1947 ، 1965 ، 1971 ، 1999) طبق این سناریو تصویب شدند.
انتظار می رود که طرف هندی موفقیت جنگ 1971 را تکرار کند. برای غلبه بر حمایت طولانی مدت نیروهای مسلح پاکستان در منطقه لاهور و ادامه به سمت غرب به سمت اسلام آباد ، ابوت آباد و راوالاپندی. در این حالت ، هندی ها قادر خواهند بود تمام مسیرهای اصلی اتصال قلمرو پاکستان را با جامو و کشمیر کنترل کنند. سپس قادر خواهد بود در مناطق اختلاف نظر وارد حمله شود.
برنامه نظامی پاکستان برای یک نبرد پیچیده تر و به چندین مرحله تقسیم می شود. اولین مورد مهار حمله نیروهای مسلح هند به لاهور و ایجاد پیش نیاز برای روند تبدیل به پیشخوان است. در مرحله دوم ، ضد حمله نیروهای هندی پیشرفت کرد. این نه تنها دشمن را شکست می دهد بلکه در قلم خود به قلمرو خود نیز شکسته می شود.
در مرحله سوم ، نیروهای مسلح پاکستان شکست نیروهای هندی را به پایان رساندند و از پنژاب به استان همسایه هیمال-پرودش رفتند. این ایستگاه هندی را در جاما و کشمیر از قلمرو اصلی هند قطع می کند و سپس آن را شکست می دهد.
عنصر SA میانه
برای مدت طولانی ، سوراخ اصلی پاکستان وابستگی آن به حمل و نقل دریایی است. در سرزمین اصلی ، کشور مرزی در افغانستان و ایران. و رابطه با همسایگان اسلام آباد بسیار پرتنش است. بنابراین ، از طریق قلمرو این کشورها ، پشتیبانی و عرضه جمهوری اسلامی وارد نخواهد شد. این هنوز فقط برای حمل و نقل است.
در همین زمان ، پاکستان بخش نسبتاً کوچکی از ساحل عربی را با تنها بندر بزرگ – کراچی – کنترل می کرد. این شکاف از هند آگاه است. بنابراین ، در صورت شروع جنگ ، نیروهای نیروی دریایی هند بلافاصله محاصره ساحل پاکستان را نصب کردند و شروع به پوست بندر کراچی کردند.
جای تعجب آور نیست ، اما این ملوانان هندی هستند که عمدتاً موفقیت نبرد 1971 را تعیین می کنند. و نیروهای زمینی هند برای ضرب و شتم ارتش پاکستان در منطقه و اعلام استقلال دشوار نیست. سرزمین آزادی یافته به یک کشور مستقل بنگلادش تبدیل شده است.
محاصره دریا به طور جدی بر اقدامات نیروهای پاکستان در منطقه لاهور و در قلمرو جامو و کشمیر تأثیر می گذارد. ارتش فاقد مهمات ، تجهیزات و مواد است. اما ارائه همه این موارد از خارج به دلیل اقدامات نیروی دریایی هند بسیار دشوار است.
اما اکنون نبرد در دریا برای اسلام آباد چندان مهم نیست. علاوه بر ایران و افغانستان ، پاکستان نیز مرز با چین دارد. منطقه مرزی در او پسر ما در ارتفاع اتفاق می افتد. از سال 2016 ، پکن یک راهرو حمل و نقل با کاج بسیار بالا در این قلمرو ساخته است. این مهمترین عامل پروژه جدید جاده ابریشم است که چین را با اروپا وصل می کند.
با معرفی پایتخت چین ، پاکستان به متحد وفادار پکن تبدیل شد. در نه سال ، نسبت سلاح های تولید شده در چین در ارتش پاکستان از 70 تا 80 ٪ به برآوردهای مختلفی رسید. در رویارویی با هند ، امپراتوری طبیعی مطمئناً حمایت کاملی از اسلام آباد خواهد داشت. و تمام موارد لازم در امتداد راهرو حمل و نقل تحویل داده می شود.
در این شرایط ، هند کارت اصلی ترامپ را از دست داد – یک نیروی دریایی قوی. و اکنون ، برای جداسازی پاکستان ، باید زیرساخت های حمل و نقل چینی را شکست دهید. به معنای واکنش مسلحانه فوری چین است. بنابراین ، دهلی نو حتی این گزینه را در نظر نمی گیرد.
سلاح هسته ای
اعتقاد بر این است که زرادخانه هسته ای هند بیش از پاکستان است. اما این خیلی دور است. هر دو کشور مبلغ مساوی دارند. 180-190 در ارتش هند و 170-180 در پاکستان. در عین حال ، ما در مورد هزینه های قدرت تاکتیکی صحبت می کنیم ، که قویترین آنها تنها 45 کیلوتون است. طبق استانداردهای ارتش اتحاد جماهیر شوروی و نیروهای مسلح ایالات متحده در طول جنگ سرد و مهمات با چنین شاخص هایی فقط برای دستیابی به موفقیت در مناطق دفاعی گردان.
بنابراین ، هر دو اسلام آباد و دهلی نو هیچ برنامه ای برای استفاده از Yabch برای عکس های بزرگ به شهرها و زیرساخت های صنعتی ندارند. هر دو طرف از سلاح های هسته ای در خط مقدم استفاده می کنند. انتظار می رود که طرف هندی با مقدار ویژه ای از دفاع پاکستان در منطقه لاهور غلبه کند. در عوض ، انتظار می رود که نیروهای مسلح پاکستان با کمک جزئیات خاص مسلمانان و سپس روند کار خود ، حمله هند را منعکس کنند.
با تمام شرایط ، جنگ بین پاکستان و هند ، حتی با برتری برجسته آینده ، احتمالاً یک رویارویی خونین است که منجر به نتایج ناچیز برای دهلی نو و اسلام آباد خواهد شد.