دانشمندان در حال جستجوی حیات فرازمینی در دوردستهای کیهان هستند، اما منظومه شمسی خودمان چطور؟ آیا حیات بیگانه می تواند در سیاراتی در مقیاس کیهانی تا این اندازه نزدیک به هم وجود داشته باشد؟ پورتال livescience.com آن را مورد سوال قرار داد.
پاسخ کوتاه این است که بله، از نظر تئوری مکانهای بالقوهای در منظومه شمسی ما وجود دارد که حیات میتواند در آنها زندگی کند، و دانشمندان فعالانه در حال مطالعه آنها هستند.
به عنوان مثال، اگرچه “مردان سبز کوچک” هنوز در مریخ یافت نشده اند، به احتمال زیاد در گذشته حداقل حیات میکروبی در این سیاره وجود داشته است. در حال حاضر مریخ یک بیابان خشک است، اما به لطف فعالیت مریخ نوردها، می دانیم که در گذشته های دور روی آن آب وجود داشته است. علاوه بر این، Perseverance مجموعه جالبی از نمونه های سنگی را جمع آوری کرده است که انتظار می رود در ماموریت بازگشت نمونه مریخ به زمین بازگردند. تحت نظارت ناسا و ESA در مراحل برنامه ریزی است.
حداقل یک نمونه یافت شده توسط Perseverance دارای ویژگی هایی است که فرض می شود نشانه هایی از حیات میکروبی باستانی است. و اگر بتوان نمونه ها را با موفقیت به زمین تحویل داد، کارشناسان می توانند آنها را با جزئیات مطالعه کرده و به بسیاری از سوالات پاسخ دهند.
ناهید اغلب “همزاد زمین” نامیده می شود، اما در واقعیت، این سیاره احتمالاً اولین نقطه مورد علاقه نیست که در آن باید شروع به جستجوی حیات فرازمینی کرد. دمای سطح زهره به اندازه ای گرم است که سرب را ذوب کند و میانگین فشار اتمسفر آن 90 برابر بیشتر از زمین است. علاوه بر این، این سیاره توسط ابرهای متراکم احاطه شده است که عمدتاً از اسید سولفوریک تشکیل شده است – ماده ای بسیار سوزاننده که در زمین وقتی با آب مخلوط می شود به باران اسیدی تبدیل می شود.
در عین حال، با وجود شرایط سخت، اکستروموفیل ها هنوز هم می توانند در جو زهره زنده بمانند – جایی که دما و فشار آن خیلی خطرناک نیست. برای انجام این کار، MIT در حال آماده سازی ماموریت های ستاره صبح برای پرواز به زهره برای برداشتن نمونه های ابری از سیاره و بازگرداندن آنها به زمین برای تجزیه و تحلیل است. و در اینجا لازم به ذکر است که در سال 2020، کشف احتمالی گاز فسفین در ابرهای زهره در مرکز یک رسوایی بزرگ در جامعه علمی قرار گرفت. این یک یافته شگفتانگیز است، زیرا بیشتر فرآیندهای شیمیایی که منجر به تولید فسفین میشود، شامل موجودات زنده یا فشارهای بسیار بالا در غولهای گازی است.
در نهایت، کمی دورتر در منظومه شمسی، در مدارهای زحل و مشتری، ماهواره هایی وجود دارند که ممکن است نشانه هایی از حیات را نشان دهند – به ویژه انسلادوس و اروپا. در زیر سطح یخی خود اقیانوس وسیعی قرار دارد و این سیاره به طور مداوم تودههای آب نمک را به فضا پرتاب میکند. و در سال 2023، محققان فسفات ها را در انسلادوس یافتند – به این معنی که اکنون از نظر فنی تمام مواد مورد نیاز برای توسعه حیات وجود دارد.
اروپا نیز دنیای یخی مشابهی دارد و اقیانوس زیرزمینی نیز دارد. گرانش عظیم مشتری انرژی لازم برای سوخت رسانی به فرآیندهای زمین شناسی را در اختیار ماهواره قرار می دهد. اکنون کارشناسان بر این باورند که این دلیل اصلی گرم شدن اقیانوس اروپا برای مایع ماندن است. علاوه بر این، برهمکنش بین اقیانوسهای شور و زمینهای سنگی میتواند حیاتی مشابه آنچه در دریچههای گرمابی روی زمین یافت میشود، پشتیبانی کند.