ستاره شناسان UCLA و دانشگاه وارویک کشف کرده اند که ستارگانی که وارد فاز غول سرخ می شوند می توانند سیارات غول پیکری را که در مدارهای بسیار نزدیک می چرخند نابود کنند. نتایج تحقیق در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (MNRAS) منتشر شده است.
وقتی هیدروژن یک ستاره تمام می شود، منبسط می شود و سرد می شود و “توالی اصلی” را پشت سر می گذارد. محققان نزدیک به نیم میلیون از این ستاره ها را در ابتدای این مرحله مطالعه کرده اند. دانشمندان از داده های ماهواره TESS برای شناسایی 30 سیاره و سیاره نامزد، از جمله 33 سیاره ناشناخته قبلی استفاده کردند. تجزیه و تحلیل نشان می دهد که هر چه یک ستاره بیشتر منبسط و سرد شود، احتمال وجود سیارات بزرگ در نزدیکی آن کمتر است.
به گفته ادوارد برایانت، نویسنده اصلی این مقاله، با افزایش سن ستارگان، سیارات مجاور را به شکل مارپیچی در می آورند و می میرند. علت برهمکنش جزر و مدی است: “طناب کشی” گرانشی بین یک ستاره و یک سیاره. همانطور که ماه در زمین جزر و مد ایجاد می کند، سیاره به ستاره فشار وارد می کند، اما با انبساط آن، این فشار افزایش می یابد و باعث می شود که مدار سیاره تا زمانی که به درون ستاره بیفتد کند شود.
دانشمندان پیش بینی می کنند: “در آینده ای دور، سرنوشت مشابهی ممکن است در انتظار برخی از سیارات منظومه شمسی باشد، زمانی که (در چند میلیارد سال) خورشید به یک غول سرخ تبدیل شود. زمین احتمالاً از بلعیده شدن اجتناب خواهد کرد، اما بعید است که حیات در آن در این زمان زنده بماند.”