رئیس جمهور آمریكا دونالد ترامپ گفت كه این ایالت روی استعمار آتش خواهد بود و انتظار می رود اولین فضانوردان را به مدت چهار سال به این سیاره بفرستد. چنین جاه طلبی سؤالات بسیاری را در دنیای علمی ایجاد کرده است – آیا واقعیت تحقق این هدف در چنین مدت کوتاهی است؟ اطلاعات فضایی Portal.com در مورد چهار مسئله ای که مهندسان برای حل آن دارند صحبت می کند.
مشکل سیستم جرم و بسته شدن
در ماه مه سال 2024 ، فولکر مایوالد ، مهندس مرکز هواپیمایی هواپیمایی و دارما ، به همراه چهار دانشمند دیگر اثری را در گزارش های علمی منتشر کردند که سؤالاتی راجع به پروازهای شخصی در مریخ در Starship پرسید. و مشکل حتی نرخ رشد موشک نیست – مشکل در بلوک است.
گروه Mivald پس از مطالعه تمام داده های قیمت مناسب در برنامه های SpaceX برای فتح مریخ ، به این نتیجه رسیدند که میزان کالاهای سالم مورد نیاز (از جمله فضانوردان ، تجهیزات ، سوخت ، منابع و غیره) بسیار زیاد است. Starship نمی تواند او را به پرواز ببرد.
مهندس مشکل اصلی را فراخوانی می کند تا عامل درصد بازیابی کالاهای مصرفی اساساً توانایی درمان مواد غذایی ، آب و هوا باشد. هرچه بیشتر بتوانید رسیدگی کنید ، این منابع می توانید کمتر در یک سفر حمل کنید. بنابراین ، کارخانه ها به طور قابل توجهی درصد بازیابی این مواد مصرف کننده را افزایش می دهند. آنها در ضمن تمیز کردن هوا از دی اکسید کربن ، مواد غذایی را در اختیار افراد قرار می دهند و می توانند زباله و همچنین تولید اکسیژن ایجاد کنند.
با این حال ، طبق برآورد دانشمندان ، حتی 100 ٪ بهبودی برای کاهش میزان کالاهای سالم به یک سطح قابل قبول کافی نیست. چیزی مشابه فقط می تواند در یک محیط بسته رخ دهد ، کنترل شده و نه به این واقعیت که حتی بهترین فرآیندهای پردازش هنوز برخی از منابع را از دست می دهند.
سوخت
سوخت مصرف دیگری است. برای کاهش وزن فضاپیما روی کشتی ، فقط بسیاری از سوخت ها را می توان بارگیری کرد زیرا برای پرواز یک راه نیاز دارید. و هنگامی که به مریخ می آیید ، می توانید مقدار سوخت مورد نیاز از منابع جمع آوری شده مستقیم در کره زمین را ایجاد کنید. Starship بر روی متان و اکسیژن مایع عمل می کند ، اما از بین بردن هر دو ماده از جو مریخ و یخ کار دشواری خواهد بود.
اول از همه ، اگرچه ایده روی کاغذ خوب به نظر می رسد ، اما از نظر فناوری انجام نمی شود. فقط یک آزمایش مشابه در خارج از زمین انجام شده است – و این Moxie است ، این تجربه در Perverance Markway انجام می شود. در سال 2021 ، او در واقع می توانست اکسیژن را از دی اکسید کربن در جو مریخ دریافت کند. به گفته ناسا ، KUACE راه اندازی تنها چهار فضانورد در مریخ به 7 تن سوخت موشک و 25 تن اکسیژن نیاز دارد. و خدمه هنوز برای تنفس به منبع جداگانه ای از هوا احتیاج دارند.
در ابتدا ، Moxie فقط می توانست پنج گرم اکسیژن دریافت کند – به مدت 10 دقیقه برای نفس یک فضانورد کافی است. این دستگاه برای تولید تا 10 گرم در ساعت تولید شد ، اما تا پایان آزمایش در سال 2023 ، فقط 122 گرم توسعه یافت. به عبارت دیگر ، برای رسیدگی به اکسیژن به چیزی مؤثر تر نیاز خواهد بود.
وظیفه بهره برداری از منابع این واقعیت را ایجاد می کند که انجام این کار توسط روبات های خودمختار دشوار است ، که زندگی آنها را رعایت نمی کند. علاوه بر این ، روبات ها برای تهیه منابع منابع برای مأموریت راننده باید ابتدا به مریخ بروند. علاوه بر این ، قابلیت اطمینان یک فناوری ثابت شده است که در صورت بروز چیزی به طور ناگهانی اشتباه می شود ، نمی تواند مشکل را از بین ببرد.
برای عادلانه بودن ، همه در بهره برداری از منابع موجود در ماه مشابه هستند. تنها تفاوت این است که زمین سه روز از زمین فاصله دارد ، بنابراین می توان تأمین هر مبنای نظری را بدون مشکل تنظیم کرد. و پرواز به مریخ حداقل شش ماه طول می کشد. بیشتر اوقات – طولانی تر ، زیرا بیشتر به موقعیت نسبی زمین و مریخ در مسیر آنها بستگی دارد.
مشکل تابش
فضانوردان در مریخ دائماً پرتوهای کیهانی و تابش خورشیدی را تهدید می کنند. کسانی که به کره زمین می آیند ، بیش از 700 برابر بیشتر از زمین در معرض قرار گرفتن در معرض قرار خواهند گرفت. داده های جمع آوری شده توسط دستگاه Eka Exomars نشان می دهد که در نیمی از پرواز به مریخ ، خدمه 60 ٪ از هدف تابش پیشنهادی را برای زندگی دریافت می کنند.
و در خود سیاره ، ایمن نخواهد بود. در مریخ ، هیچ جو متراکم و میدان مغناطیسی وجود ندارد – دو چیز برای محافظت از زمین در برابر تابش کیهانی. حتی اگر Starship با مناطقی که در آن می توانید در مورد طوفان های خورشیدی مخفی شوید ، در آنجا قرار گرفته است ، آنها حداکثر خطر را کاهش داده و آن را به طور کامل از بین نمی برند. حتی در ایستگاه فضایی بین المللی ، واقع در میدان مغناطیسی زمین و مجهز به محفظه های محافظ ، فضانوردان 200 برابر بیشتر از یک خلبان هواپیمایی کشوری دریافت کردند.
لحظات خطرناک دیگری نیز وجود دارد. بنابراین ، هیچ وزنی باعث آسیب زیاد به بدن انسان نمی شود ، زیرا ما برای زندگی در وزن زمین تکامل یافته ایم. آتروفی مکانیکی یک بیماری واقعاً حرفه ای برای کسانی است که فضا را فتح می کنند. کار علمی اخیر نشان می دهد که حداقل 70 ٪ از فضانوردان از 6 تا 12 ماه آسیب به دلیل سندرم عصبی در ISS بوده اند. به هیچ وجه از مایع بدن ، فشار روی بافت مغز عمل می کند و این به نوبه خود ، بر بینایی تأثیر می گذارد.
ضد عفونی
سرانجام ، جنبه نهایی ناباروری مریخ است. کسانی که به این سیاره پرواز می کنند قطعاً باکتری ها را با خود حمل می کنند. کمیسیون تحقیقات کیهانی حكم داد كه همه روبات ها برای یافتن زندگی ایجاد شده اند ، بنابراین آنها برای جلوگیری از عفونت مریخ یا هر سیاره دیگر از باكتریهای دنیوی ضد عفونی شده اند.
اگرچه جامعه اخترشناسی به فکر تجدید نظر در این درخواست است ، اما مردم چیزی بیش از کیسه های بزرگ با باکتری نیستند. مأموریت هر راننده قطعاً منجر به تعدادی از عفونت های مریخ خواهد شد ، بنابراین دانشمندان می خواهند آن را به حداقل برسانند. سؤال دیگر این است که هیچ راه حلی برای این مشکل وجود ندارد و عجله می تواند منجر به سرزنش عواقب شود. اگر به طور ناگهانی چشم خود را به میکروارگانیسم های خود از زمین محدود کنیم ، پیدا کردن زندگی در مریخ بسیار دشوارتر خواهد شد: کارشناسان باید برخی از باکتری های جدید را همیشه در بالا پیدا کنند ، یا به دلیل مداخله انسان ظاهر می شود.