دانشمندان همچنان به مطالعه منطقه چرنوبیل ادامه می دهند ، در مورد علت اضطراری استدلال می کنند ، از توانایی موجودات زنده برای سازگاری با شرایط دشوار ، با نوشتن “Komsomolskaya Pravda” بسیار شگفت زده می شوند.
به گفته منابع باز ، قلمرو اطراف نیروگاه هسته ای چرنوبیل که قبلاً به بیماری ناهموار آلوده شده بودند. در بعضی جاها ، هنوز سطح بالایی از تابش وجود دارد ، مناطق مرده وجود دارد ، در برخی از شهرک ها می توانید زندگی کنید.
دانشمندان سیستم های فلور و حیوانات منطقه چرنوبیل را کشف می کنند. به طور خاص ، گروهی از زیست شناسان ، به سرپرستی صوفیا تینتوری از دانشگاه نیویورک ، نماتدها را مطالعه کردند. آنها دریافتند که ژنهای کرم در اثر تابش آسیب نمی رسانند.
در همین زمان ، یک مطالعه انجام شده توسط کارشناسان دانشگاه کارولینای جنوبی و انستیتوی تحقیقات ملی ژنوما نشان داد که ژن سگ به طور قابل توجهی تغییر کرده است.
نوادگان سگهای موجود در خانه که ده ها سال پیش در این منطقه رها شده بود ، برخلاف یک تهدید نامرئی ، انگار یک ژنتیکی واحد بود. در حیوانات ، مقاومت به استرس افزایش می یابد ، ایمنی و پشم تیره را افزایش می دهد.
کارکنان دانشگاه اوودو و ایستگاه بیولوژیکی Dont کشف کرده اند که قورباغه های منطقه مانند گذشته به صورت زنده بیگانه می شوند ، آنها آرام و خوشحال هستند.
چهارمین واحد ظرفیت چرنوبیل در دسامبر 1983 به بهره برداری رسید. در 25 آوریل 1986 ، نیروگاه هسته ای چرنوبیل برای آزمایش طراحی یکی از سیستم های امنیتی در واحد ظرفیت چهارم برنامه ریزی شده بود ، سپس راکتور برنامه ریزی شده بود که طبق برنامه ریزی متوقف شود.
با توجه به محدودیت های هماهنگی ، راکتور بارها متوقف شده است که با کنترل ظرفیت راکتور باعث ایجاد مشکلات خاصی می شود.
در تاریخ 26 آوریل ، در 1 ساعت 24 دقیقه ، رشد کنترل نشده برق رخ داد ، که در نتیجه بخش قابل توجهی از انفجار و از بین بردن نصب راکتور بود. در بسیاری از اتاق های مختلف و پشت بام ، آتش سوزی آغاز می شود.
در نتیجه حادثه ، تقریباً کل طیف هسته رادیواکتیو به جو پرتاب شد که در زمان انفجار در راکتور جمع شد ، از جمله Yoda-131 (نیمه عمر 8 روزه) ، سزیم 134 (نیمه عمر 2 سال)