چشمک زدن بیرونی در کنار منظومه شمسی می تواند حداقل دو انقراض بزرگ در تاریخ زمین ایجاد کند. تحقیقات در مورد اخترشناسان از دانشگاه Alikante ، انفجارهای ستاره های بزرگ را همزمان با فاجعه ای که 445 و 372 میلیون سال پیش رخ داده است ، نشان می دهد. نتایج اعلامیه ماهانه منتشر شده توسط انجمن نجوم سلطنتی.
دانشمندان داده های مربوط به ستاره های OB ما را در کهکشان ما تجزیه و تحلیل کرده اند – آنها کسانی هستند که زندگی خود را با انفجارهای شدید انجام می دهند. معلوم شد که فرکانس ابرنواختر در شعاع 65 سال نوری از زمین که مربوط به دوره هایی است که سیاره در حال انقراض زیاد بود ، چشمک زد. هر دو رویداد با تخریب لایه ازن همراه هستند ، که می تواند در اثر یک جریان قدرتمند رادیواکتیو پس از انفجار ابرنواختر ایجاد شود.
به گفته دانشمندان ، بیش از میلیارد ها سال ، حدود 2-3 چنین انفجاری می توانند در نزدیکی زمین رخ دهند. پیامد آنها برای موجودات زنده از بین می رود: یک لایه ازن ضعیف تابش ماوراء بنفش خطرناک را از دست می دهد که منجر به جهش و تغییرات اکوسیستم می شود.
در حال حاضر ، منظومه شمسی نسبتاً بی خطر است. اگرچه ستارگان آنتارس و بتلژز در حال آماده سازی برای انفجار هستند ، اما آنها برای آسیب رساندن به زمین خیلی دور هستند.